Opowieść o Anieli Wesoły. Prowadziła zwyczajne życie – dorastanie w małym miasteczku, praca, miłość, ślub, rodzina. Jednak nigdy nie mogła być w pełni sobą – Aniela urodziła się w męskim ciele. Jakich dokona wyborów? Czy będzie gotowa poświęcić wszystko, by móc żyć normalnie i bez strachu?
Historia jej drogi do korekty płci to inspirująca, trudna i zarazem czuła opowieść o walce o siebie, trudach rodzicielstwa, skomplikowanych relacjach z rodziną i otoczeniem, ale też o pięknie prawdziwej bliskości.
Najbardziej wzruszający jako doskonała historia miłosna – The Film Verdict
Trzyma widza samą dojmującą siłą emocjonalną opowiadanej historii, a także dzięki przepełnionej współczuciem roli Małgorzaty Hajewskiej-Krzysztofik – Variety
Poruszający portret nadziei i ciężko zdobytej samoświadomości – The Hollywood Reporter
Subtelny film z rewolucyjnym potencjałem – Cineuropa
Liryczna i pełna wrażliwości podróż kobiety, która staje się sobą – Indiewire
Wspaniałą cechą reżyserii Szumowskiej i Englerta jest sposób, w jaki przedstawiają optymizm i drobne akty dobroci – Awards Watch
Inspirowana prawdziwymi wydarzeniami historia niewidomego geniusza fortepianu. Mietek (Dawid Ogrodnik) jako dziecko traci wzrok. Jego matka (Jowita Budnik), oddaje go pod opiekę sióstr zakonnych w Laskach. W ośrodku dla niewidomych chłopiec odkrywa, że muzyka może stać się dla niego sposobem, by na nowo widzieć i opowiadać świat. Mietek zostaje świetnym pianistą klasycznym. Jednak, gdy odkrywa jazz – ma już tylko jeden cel: zostać najlepszym pianistą jazzowym w Polsce. Odnosi coraz większe sukcesy, nie tylko w kraju, ale i na świecie. Wygrywa prestiżowy Montreux Jazz Festival. W jego życiu niespodziewanie pojawia się charyzmatyczna wokalistka Zuza (Justyna Wasilewska). To spotkanie zmieni jego życie.
Historia o odwadze, sile słowa i skomplikowanych relacjach rodzinnych. O lęku przed nieznanym i pasji życia. Miejscem akcji filmu jest włoska prowincja, etruskie miasto Volterra. Tu od lat mieszka Maria (Krystyna Janda) – polska poetka, laureatka Nagrody Nobla, autorytet moralny. Świat bohaterów zostaje wywrócony do góry nogami, gdy otrzymują szokującą wiadomość o zamachu terrorystycznym w Rzymie. Bezkompromisowość i niepoprawność polityczna Marii okazują się mieć dramatyczne konsekwencje.
Główną bohaterką „Pokotu” jest Janina Duszejko, która każe się nazywać po prostu Duszejko, a i tak mało kto zapamiętuje jej nazwisko. To emerytowana inżynierka, miłośniczka astrologii i wegetarianka. Pełna pasji i wrażliwości.
Walczy o fundamentalne wartości, którym jest wierna, ale nie jest jej niełatwo. I z powodu społeczności, która rządzi się patriarchalnym porządkiem i z powodu wieku. Duszejko kiedyś budowała mosty na Bliskim Wschodzie, dziś mieszka samotnie w Sudetach. Pewnej zimowej nocy odnajduje ciało swojego sąsiada, kłusownika. Wtedy zaczyna niekonwencjonalne śledztwo…
Agnieszka Holland mówiła o „Pokocie”, że mógłby nosić tytuł „To nie jest kraj dla starych kobiet”. Po premierze w Berlinie, nazywany był „subtelnym ekologicznym thrillerem”. Recenzenci doceniali również go za humor, fantastyczną kreację Agnieszki Mandat, za wspaniałe, unikalne zdjęcia. W „Pokocie” mieszają się gatunki filmowe, co nietypowe dla Agnieszki Holland.
Film „Opowieść o miłości i mroku” opiera się na wspomnieniach Amosa Oza z czasów dorastania w Jerozolimie. Pisarz wspomina dzieciństwo u boku rodziców: pragmatycznego ojca Ariego i marzycielskiej, obdarzonej niesamowitą wyobraźnią matki, Fani. Rodzice Oza byli jedną z wielu żydowskich rodzin, które przybyły z Europy do Palestyny w latach 30., uciekając przed prześladowaniami. Arie z ostrożną nadzieją patrzył w przyszłość, Fania pragnęła czegoś więcej. Nieszczęśliwa w małżeństwie, znajdowała pocieszenie, opowiadając synowi niesamowite opowieści z pogranicza jawy i snu. Z czasem historie snute przez matkę stawały się coraz bardziej mroczne i niezrozumiałe. Wkrótce chłopiec przekonuje się, co może się stać, kiedy opowieść staje się rzeczywistością. Zmieniło to całe jego życie.